gir

is. <fars.> Güc, qüvvət, taqət. Əlinin giri yoxdur. Qolunun giri. – Tüfəngini qaparaq; Yalınayaq çaparaq; Güvənib öz girinə; Qoşdu döyüş yerinə. M. R.. Girdən düşmək (getmək) – qüvvətdən düşmək, gücdən düşmək, taqəti kəsilmək. <Adil:> Atam cəbhədən tayqılça, qolunun biri də girdən düşmüş halda qayıtdı. B. Bayramov.

◊ Girə düşmək – bax girə keçmək. Kamil usta, oturgilən yerinə; Lovğalanıb düşmə mənim girimə. «Aşıq Qərib». Özün öz əlinlə düşdün girimə; Haqdan sana bir bəlayəm, sən nəsən? Abdal Valeh. <Mirzə Kərim:> Hərgah mənim dediklərimə əməl olunsaydı, girə də düşməzdin. Ə. H.. Girə keçmək – tora düşmək, tələyə düşmək, ələ keçmək, tutulmaq. <Tağı:> Rəhim xanın adamları indi bizi axtarmamış yer qoymayıblar. Qorxuram yoldaşlarımız girə keçələr. Ə. H.. <Ələmdar> . . girə keçən dələduzları buraxdırıb qənimətin yarısını, bəzən də hamısını qamarlayıb götürərdi. S. R.. Girə salmaq – bax girə vermək. Əcəl səni salıb əcəb bu girə; Sənin də gərdənin keçər zəncirə. Aşıq Həsən. Girə vermək – ələ vermək, tora salmaq. İndi <Hatəmxan ağagil> üçün bu üstüörtülü ədavət pərdəsini yırtmaq – öz əli ilə . . onu girə vermək (demək) idi. S. R.. Girinə gəlmək – əlinə gəlmək. . . A kişi, tez özünü yetir . . bəlkə heç olmasa o puldan üç il bundan irəli ianə qəsdi ilə yığılan pul qədəri girinə gələr. Mol. Nəsr.; // işinə yaramaq. Girinə keçmək – əlinə keçmək (düşmək). <Koroğlu:> Cəfər paşa, get, . . bir də girimə keçsən öldürəcəyəm. «Koroğlu». <Sultan bəy:> Zalım oğlu arşınmalçının xalası yaxşı girimə keçmişdi, olmadı. Ü. H.. Səhərdən Salman Rüstəm kişinin girinə keçməmişdi. Hara ayaq basırdı, deyirdilər, elə indicə bu tərəfə getdi. M. İ..